Για μιά νύχτα
αγάπης του ΖΟΛΑ ΕΜΙΛ που εκδόθηκε στις
1922.
"Με αγαπάτε;" τον ρώτησε με χαμηλή φωνή. "Ω, ναι, ναι" ψέλλισε εκείνος. Εκείνη όμως του έκανε ένα νεύμα, που του έδινε να καταλάβει ότι δε χρειαζόταν τα περιττά και ανώφελα λόγια. Η Τερέζα ξαναπήρε το αγέρωχο ύφος της, που προσπαθούσε να κάνει φρόνιμα και φυσικά τα λόγια στα χείλη μιας νέας κόρης. "Σαν σου δοθώ, θα κάνεις ό,τι σου ζητήσω;" Η Φραντζέσκα, η κόρη του μαρκήσιου ντε Μαρσάν, είναι άπιαστο όνειρο για τον φτωχό, ερωτοχτυπημένο Ιουλιανό. Δεν παύει, όμως, να ελπίζει και να παίζει γι' αυτήν φλάουτο κάθε βράδυ. Όταν εκείνη τον καλεί από το παράθυρο στο δωμάτιό της, ο τρυφερός νέος ούτε φαντάζεται τι τον περιμένει. Τώρα, ανάμεσα σε αυτόν και την αγαπημένη του, στέκει ένα πτώμα και μια αποστολή. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει, άραγε, κανείς για μια νύχτα αγάπης; Οι σκέψεις αυτές βασανίζουν τον ήρωά μας τα βράδια που παίζει φλάουτο κάτω από τα παράθυρά της. Όταν όμως μια νύχτα η Φραγκίσκα τον καλεί στο δωμάτιό της. Ο Ιουλιανός μένει άναυδος αντικρίζοντας το αντρικό πτώμα στο κρεβάτι της και αναρωτιέται πόσα μπορεί να κάνει για. . . μια νύχτα αγάπης.
Σκοτεινό και λυρικό, εξιστορεί τον τραγικό έρωτα του πρωταγωνιστή με την Τερέζα, μια μυστηριώδη νέα, την οποία περιμένει κάθε μέρα να φανεί στο παράθυρό της αναζητώντας ένα νεύμα της…. Ένα μέγαρο υπό το λυκόφως, καστανιές που αναδίδουν μια οσμή θανάτου, μια κόρη με δέρμα λευκό και χείλη κατακόκκινα σαν να διψούν για αίμα, ένας νέος δέσμιος της ερωτικής ορμής του και ένα πτώμα.
Γραμμένο σε μια εποχή λίγο πιο ''καθωσπρέπει'' τολμά να αναδείξει τα ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες. Μου άρεσε πάρα πολύ η συγκεκριμένη ιστορία. Με μικρά και κοφτά κεφάλαια… Πολλή όμορφη γραφή με νατουραλιστικές περιγραφές. Ρομαντικό και κυνικό μαζί. Μια υπέροχη ιστορία, που αν και έχει έντονο τον ρομαντισμό, είναι κατεξοχήν κοινωνική. ο σκοτεινό παραμύθι ενός αρρωστημένου πόθου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου