Η πλατεία Βικτωρίας είναι γεμάτη από ιερόδουλες... Η ταχύτητα του αυτοκινήτου μου είναι πάρα πολύ χαμηλή, ψάχνω το επόμενο θύμα μου. Όπως παρατηρώ βλέπω μία μετρίου αναστήματος μελαχρινή κοπέλα να μου κλείνει το μάτι πονηρά.
«Καλησπέρα όμορφε μου λέει καθώς γέρνει προς το παράθυρο του συνοδηγού.
«Καλησπέρα...»
«Θες παρέα;» με ρωτάει
Της γνέφω θετικά και μπαίνει στη θέση του οδηγού, στην διαδρομή που ακολουθεί μου χαϊδεύει τρυφερά το πόδι, και προχωρώ σε μια απόμερη τοποθεσία.
«Που πάμε;»
«Κάπου ήσυχα.»
«Γιατί δεν πάμε σε ξενοδοχείο;»
«Δεν μου αρέσουν!»
«Θα πάμε … στο Λυκαβηττό»
«Θα προτιμούσα να πάμε ένα μέρος με περισσότερο κόσμο…»
«Δεν σε πήρα ακριβώς για να πάμε για ποτό.» γελάμε και οι δυο.
«Ναι, το καταλαβαίνω αυτό αλλά μετά τα τελευταία νέα με τον τρελό που σκοτώνει ιερόδουλες. Προσπαθώ να είμαι ασφαλής.»
«Θα σου δώσω την ταυτότητα μου, μην ανησυχείς! Θα ξέρεις και επώνυμο μου.»
«Δεν το βρίσκω και πολύ χρήσιμο αν θες να με σκοτώσεις.»
«Μπορείς να την στείλεις σε μια φίλη σου αν προτιμάς.»
«Δεν νομίζω αν ήθελα να σου κάνω κακό να σου έλεγα αυτό;»
Φτάνουμε και σταθμεύω, της δίνω την ταυτότητα μου… Παρατηρεί ότι είμαι πολύ νέος.
«Δεν μοιάζεις ιδιαίτερα.»
«Δεν είναι η ίδια όμορφη μυτούλα;» γελάμε.
Όπως με ακουμπάει και μου φεύγει το μουστάκι… Εκείνη αρχίζει να τρομάζει και να της κοπανάω το κεφάλι στο τζάμι. Αφήνοντας την αναίσθητη! Ασελγώ πάνω της και μετά την μεταφέρω στην αποθήκη. Την ακουμπώ στο τοίχο και την δένω στα χέρια και στα πόδια, με αλυσίδες περιμένοντας να ξυπνήσει.
«Γιατί το κάνεις αυτό; Έχω στείλει την ταυτότητα σου, να ξέρεις θα σε βρουν σίγουρα…»
«Αναρωτιέμαι πόσο αφελής είσαι! Τελικά όλες οι ιερόδουλες είστε ηλίθιες έτσι; Προφανώς και ήταν πλαστή. Λυπάμαι τον κακομοίρη που θα ψάχνει η αστυνομία αυτή την φορά.»
«Τι πρέπει να κάνω για να με αφήσεις; Μην με σκοτώσεις σε παρακαλώ!»
«Θα δούμε πόσο καιρό θα αντέξεις… αν είσαι πιο υπάκουο κορίτσι, μπορεί και να το σκεφτώ.»
Λέω και φεύγω ακούγοντας τα παρακάλια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου