Η μικρή Κωνσταντίνα γυρνώντας τους σπίτι η μητέρα της παρατήρησε ότι η κόρη της είναι αρκετά φοβισμένη, την πλησίασε και τη ρώτησε:
«Κοριτσάκι μου τι έχεις γιατί είσαι έτσι;»
«Συνέβη κάτι στο σχολείο…»
«Τι αγάπη μου;»
«Κάτι κακό δεν μπορώ να σου πω…»
«Πες μου, αγάπη μου. Είναι εδώ η μαμά για να συζητάς τα πάντα…»
«Ναι, αλλά δεν είσαι στο σχολείο…»
«Σε πείραξε κάποιο από τα μεγαλύτερα παιδιά;»
«Όχι μαμά. Δεν ήμουν εγώ…»
«Είδες να πειράζουν κάποιο άλλο παιδάκι;»
«Είδα τον γιαννάκη να χτυπάει ένα άλλο παιδί στην αυλή του σχολείου επειδή δεν του έδωσε το παιχνίδι του.»
«Δεν φώναξες στη δασκάλα να της το πεις;»
«Όταν πήγα και του είπα ότι δεν είναι σωστό αυτό που έκανε.»
«Και μου είπε, αν ανακατευτώ… θα πάθω τα ίδια.»
«Αγάπη μου, ο Γιαννάκης, το είπε αυτό γιατί ήθελε να σε τρομάξει για να μην το πεις στην δασκάλα και να μην μπει τιμωρία. Έτσι κάνουν αυτοί οι νταήδες… για να αποφύγουν την τιμωρία τρομάζουν τον κόσμο.»
«Δηλαδή δεν έκανα καλά;»
«Αν το έλεγες στην δασκάλα…»
«Αλλά θα θύμωνε μαζί μου…»
«Τι λες να πάμε να το πούμε μαζί στην δασκάλα; Για να μιλήσουμε με την μαμά του Γιαννάκη, για να μην φοβάσαι..»
«Ναι, μαμά καλά θα είναι..»
Η μητέρα της μικρής την πήρε αγκαλιά προσπαθώντας να την ηρεμήσει. Εννοείται πως την επόμενη μέρα η μητέρα της πήγε στο σχολείο, για να αναφέρει το συμβάν, στο διευθυντή του σχολείο ο οποίος προσπάθησε να ηρεμήσει τα πνεύματα λέγοντας ότι αυτά συμβαίνουν παντού και ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή γιατί είναι παιδιά...εκείνη εξοργισμένη ανέφερε ότι αν δεν κάνει κάτι θα πάει να τον αναφέρει σε κάποιον ανώτερο του. Ο μικρός Γιαννάκης ήταν ο φόβος και ο τρόμος για τα σχολείο της περιοχής, γίνανε πάρα πολλά συμβάν τα τελευταία δύο χρόνια παρόλο που είχαν καλέσει τους γονείς του ο μικρός συνέχισε να δημιουργεί προβλήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου