Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, το βιβλίο πήρε το όνομά του από τη δημοσίευση των ημερολογιακών σημειώσεων που κρατούσε η Άννα Φρανκ, στο Άμστερνταμ, για όσο καιρό κρυβόταν με την οικογένειά της από τους Γερμανούς, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο καταφύγιο της οικογένειας στο Πρίσενγκρατς.
Η Άννα Φρανκ ήταν ένα από το ένα εκατομμύριο εβραιόπουλα που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Η Ανελίζ Μαρί Φρανκ γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη και ήταν κόρη του Όττο και της Ήντιθ Φρανκ. Η Άννα Φρανκ και η οικογένειά της συνελήφθησαν από τη Γκεστάπο. Επέζησε μόνον ο πατέρας της, Όττο Φρανκ, χάρη στον οποίο εκδόθηκαν, για πρώτη φορά το 1947, αρκετές από τις σελίδες του ημερολογίου. Σήμερα, το ίδρυμα που διατηρεί τα πνευματικά δικαιώματα του έργου, το «Anne Frank Fonds» αναφέρει την έκδοση του 1991, ως την πρώτη πλήρη δημοσίευση του χειρογράφου. Η Άννα Φρανκ διατηρούσε ημερολόγιο όπου κατέγραψε τους φόβους, τις ελπίδες και τις εμπειρίες της. Το ημερολόγιο αυτό βρέθηκε στο μυστικό διαμέρισμα μετά τη σύλληψη της οικογένειας και η Miep Gies, ένα από τα άτομα που είχε βοηθήσει την οικογένεια Φρανκ να κρυφτεί, το φύλαξε για την Άννα. Δημοσιεύτηκε μετά τον πόλεμο σε πολλές γλώσσες και διδάσκεται σε πολλά γυμνάσια και λύκεια στην Ευρώπη και στην Αμερική. Η Άννα Φρανκ έχει γίνει σύμβολο του χαμένου μέλλοντος των παιδιών που απεβίωσαν στο Ολοκαύτωμα. Το ημερολόγιο έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και ως σήμερα έχει πουλήσει χιλιάδες αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
Έχει έντονα προσωπικό χαρακτήρα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν γράφεται με σκοπό να δημοσιευτεί ή να διαβαστεί από άλλους και για αυτό το λόγο το ύφος του είναι εξομολογητικό, και η γραφή συχνά συνθηματική ή και ελλειπτική. Εμπεριέχει σχόλια, παρατηρήσεις, κρίσεις, σκέψεις και, γενικά μια υποκειμενική καταγραφή όλων όσων απασχολούν το άτομο που κρατά το ημερολόγιο, ενώ βασικό χαρακτηριστικό του είναι ο ακριβής προσδιορισμός του χρόνου από τον ίδιο τον συγγραφέα. Διαφέρει σημαντικά από την αυτοβιογραφία, όπου ο συγγραφέας παρουσιάζει τη ζωή του σε συνεχή αφήγηση και χωρίς κενά, με σκοπό όμως αυτή να διαβαστεί από άλλους. Η γλώσσα του κειμένου είναι απλή και κατανοητή. Η συγγραφέας προκειμένου να δηλώσει τα συναισθήματά της. Το ύφος του κειμένου είναι προσωπικό και έντονα εξομολογητικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου