Η Φάρα ήταν πολύ λυπημένη κάθε φορά που γυρνούσε από το σχολείο… Οι γονείς της ήταν είναι προβληματισμένοι αλλά δεν μπορούν να κάνουν πολλά. Το κοντέινερ που ζουν είναι η καλύτερη λύση για την οικογένεια της. Η μικρή κοιτούσε το πρόσωπό της στο μικρό καθρέφτη και το μαύρο χρώμα της, γνώριζε ότι δημιουργούσε προβλήματα. Η κατάσταση με τα άλλα παιδιά συνέχιζε να είναι δύσκολο για την Φάρα. Έτσι αποφάσισε να είναι μόνη της, δεν άντεχε άλλο να την κοροϊδεύουν. Κλείστηκε στον εαυτό της μέχρι που επινόησε μια φανταστική φίλη, την Κάρι… Όλα ήταν στο μυαλό της, ήταν ένα κοριτσάκι από την Κίνα, μελαχρινό με λευκά δόντια. Της χαμογελούσε συνέχεια και η Φάρα γελούσε, όμως οι γονείς ανησυχούσαν που την έβλεπαν να μιλάει μόνη της και έτσι αποφάσισαν να συζητήσουν μαζί της.
«Φάρα, κορίτσι μου, τι κάνεις;» την ρώτησε ο πατέρας της.
«Καλά, μπαμπά μου…»
«Με ποιον μιλάς και γελάς;»
«Με κανέναν, μόνη μου.»
«Δεν γίνεται… αφού σε ακούμε.»
«Τίποτα, δεν συμβαίνει αλήθεια.»
ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ
Η Κάρι δεν εμφανίστηκε κοντά της, το μυαλό της το απώθησε γιατί δεν ήθελε να την καταλάβουν, αλλά μετά από ένα γεγονός στο σχολείο, η Φάρα καθόταν στο προαύλιο και έκλαιγε. Τότε εμφανίστηκε η φανταστική της φίλη.
«Γιατί Φάρα μου κλαις;»
«Φιλενάδα σου έχω πει…»
«Είσαι μοναδική, ένα πανέμορφο κορίτσι μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε προσβάλλει εντάξει;»
«Γιατί έρχεσαι στο μυαλό μου;»
«Για να σε βοηθήσω να τα καταφέρεις… είναι δυνατή και εσύ κατά βάθος το γνωρίζεις.»
Την πήρε αγκαλιά και χαμογελούσε… μετά από πολλές δύσκολες καταστάσεις κατάφερε να υψώσει το ανάστημα της και μίλησε στο διευθυντή. Η ζωή της από δω και πέρα άλλαξε, χάρις την δύναμη του μυαλού της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου