Το «Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω
από τη θάλασσα» είναι μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Ιουλίου Βερν. Το μυθιστόρημα, έχει λογοτεχνική
αξία, επίσης παραθέτει συμβολισμούς που παραπέμπει στην ανθρώπινη
διαφορετικότητα, στην συντροφικότητα, το
ήθος και την ανθρωπιά. Κατά
τη διάρκεια του έτους 1866, πλοία διαφόρων εθνικοτήτων βρίσκουν στο δρόμο τους
ένα μυστηριώδες θαλάσσιο τέρας το οποίο, όπως θα υποτεθεί αργότερα, θα μπορούσε
να είναι ένα γιγαντιαίο ναρβάλ. Η αμερικανική κυβέρνηση οργανώνει
μια αποστολή στη Νέα Υόρκη για να βρει και να εξολοθρεύσει το τέρας. Ο καθηγητής Πιερ Αρονάξ,
Γάλλος θαλάσσιος βιολόγος που βρίσκεται εκείνες τις μέρες στην πόλη, λαμβάνει
πρόσκληση της τελευταίας στιγμής για να συμμετάσχει στην αποστολή, την οποία
αποδέχεται. Μεταξύ των μελών είναι ο Καναδός φαλαινοθήρας και κύριος χειριστής
καμακιού, Νεντ Λαντ, και ο Κονσέιγ, πιστός υπηρέτης του Αρονάξ.
Μία καταιγιστική περιπέτεια για
μικρούς και μεγάλους, ένα φανταστικό ταξίδι στον σκοτεινό μαγευτικό κόσμο του
βυθού με τον μυστηριώδη πλοίαρχο Νέμο και το υποβρύχιο του, τον Ναυτίλο, σε ένα
υποθαλάσσιο γύρο του κόσμου.
Μια ιστορία κλασική και αγαπημένη από
μικρούς και μεγάλους που συναντάμε μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Ένα ταξίδι
γεμάτο περιπετειώδη συμβάντα εμπλουτισμένα με πολύμορφες εικόνες από τα βάθη
των ωκεανών. Ένας κόσμος μαγευτικός, μυστηριώδης και σκοτεινός στον οποίο εμείς
καλούμαστε να διασχίσουμε συντροφιά. Ο τρόπος γραφής κατανοητός για να μπορέσει
να το καταλάβει κάθε ηλικία.
Αξίζει να το διαβάσετε!
Απόσπασμα:
Το 1866 σημαδεύτηκε από ένα παράδοξο γεγονός, από ένα φαινόμενο ανεξήγητο
κι ακατανόητο, που ασφαλώς κανένας δε λησμόνησε. Πέρα από τις φήμες που αναστάτωναν
τους πληθυσμούς των λιμανιών κι ερέθιζαν το δημόσιο αίσθημα στις ενδοχώρες των
ηπείρων, οι άνθρωποι της θάλασσας είχαν συγκλονιστεί. Έμποροι, εφοπλιστές,
πλοίαρχοι, καραβοκύρηδες, εμποροπλοίαρχοι της Ευρώπης και της Αμερικής,
αξιωματικοί πολεμικών πλοίων και μαζί με όλους αυτούς οι κυβερνήσεις πολλών
κρατών των δυο ηπείρων είχαν θορυβηθεί στο έπακρο από το συμβάν. Πραγματικά,
τον τελευταίο καιρό, πολλά πλοία συνάντησαν στη θάλασσα ένα «τεράστιο πράγμα»,
ένα μακρύ ατρακτοειδές αντικείμενο, πότε πότε φωσφορίζον, ασύγκριτα μεγαλύτερο
και γρηγορότερο από μια φάλαινα. Οι αναφορές που είχαν καταγραφεί στα
ημερολόγια διάφορων πλοίων σχετικά μ’ αυτή την παρουσία, συμφωνούσαν με αρκετή
ακρίβεια στην εξωτερική περιγραφή του εν λόγω αντικειμένου ή όντος, στην
απίθανη ταχύτητα των κινήσεών του, στην εκπληκτική μηχανική ισχύ του, στην
ιδιότυπη ζωή με την οποία φαινόταν προικισμένο. Αν ήταν κήτος, ξεπερνούσε σε
όγκο όλα τα κήτη που ήταν ως τότε γνωστά στην επιστήμη. Ούτε ο Κυβιέ ούτε ο
Λασεπέντ ούτε ο Ντυμερίλ ούτε ο Κατρφάζ θα παραδέχονταν την ύπαρξη ενός τέτοιου
τέρατος – εκτός βέβαια αν το έβλεπαν με τα ίδια τους τα σοφά μάτια. Λαμβάνοντας
κανείς υπόψη μετριοπαθείς παρατηρήσεις που γίνονταν επανειλημμένα –χωρίς να
δέχεται τις συγκρατημένες εκτιμήσεις που απέδιδαν στο αντικείμενο μήκος
διακοσίων ποδιών, και απορρίπτοντας τους υπερβολικούς ισχυρισμούς που το
περιέγραφαν να ’χει πλάτος ένα μίλι και μήκος τρία– θα διαπίστωνε ότι το
καταπληκτικό εκείνο ον ξεπερνούσε κατά πολύ όλες τις διαστάσεις που
παραδέχονταν έως τότε οι ιχθυολόγοι – αν βέβαια υπήρχε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου