Όλοι στην παρέα αναμένουν με χαρά την επιστροφή της Χριστίνας, σε λίγες μέρες από το εξωτερικό, όπου σπουδάζει διοίκηση επιχειρήσεων. Ο μόνος που είναι αδιάφορος είναι ο Κυριάκος –αυτοί οι δύο ποτέ δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν όσα χρόνια είναι στην παρέα –παρόλα αυτά της έχει πάρει ένα δώρο και όλοι έχουν παραξενευτεί με αυτή του την κίνησή αλλά δεν έχουν καθίσει να την ψυχολογήσουν. Την υποδέχονται με φιλιά και αγκαλιές όλοι πλην εκείνου που είναι τυπικός μαζί της κάτι που έχει συνηθίσει η κοπέλα… Επιβιβάζονται σε δυο οχήματα για να πάνε στο εξοχικό σπίτι του Πέτρου, ο οποίος είναι πιο ευκατάστατος και μπορεί να φιλοξενήσει την παρέα, για να μείνουν όλοι μαζί όσες μέρες διαμείνει η φίλη τους στην Ελλάδα.
ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΜΕΡΑΣ
Η Χριστίνα καθαρίζει τον χώρο από το πάρτυ που της διοργάνωσαν για τα γενέθλια της… Οι φίλοι αφού την βοήθησαν να καθαρίζει, πήγαν για ύπνο. Δευτερόλεπτα μετά μπαίνει ο Κυριάκος στο σπίτι, και αφήνει το δώρο της πάνω στο καναπέ. Εκείνη την ώρα η Χριστίνα δεν τον έχει αντιλήφθηκε επειδή είναι στο δωμάτιο της, γυρνώντας με το κινητό στο χέρι στο σαλόνι τον βλέπει να βάζει ένα ποτό. Όταν κάθεται στο καναπέ διαπιστώνει το κουτί και ένα χαρτί που γράφει: «Για τα γενέθλια σου… Κ.»
«Σ’ ευχαριστώ…» ανταποκρίνεται χαμηλόφωνα.
Ο Κυριάκος κάθεται απέναντι στην πολυθρόνα χωρίς να απαντήσει τίποτα. Η Χριστίνα λίγο μετά τον ρωτάει:
«Γιατί το έκανες αυτό για μένα; Αφού δεν με συμπαθείς!»
«Για να αναρωτιέσαι Χριστίνα!»
Εκείνη ανοίγει το κουτί και παγώνει όταν βλέπει το περιεχόμενο. Σε μια βόλτα τους πριν εννιά μήνες στο κέντρο της Αθήνας, η Χριστίνα είχε πει στα κορίτσια για το μενταγιόν με σχήμα καρδιάς ότι της άρεσε.
«Πως ήξερες ότι μ’ αρέσει;» τον ρωτάει επίμονα.
«Σε άκουσα να το λες, το θυμήθηκα και το αγόρασα.»
«Γιατί δεν καταλαβαίνω.»
«Ποτέ δεν καταλαβαίνεις εσύ.»
«Μου σπας τα νεύρα…»
«Μου αρέσει να σε νευριάζω!»
«Δεν είσαι καλά, εκεί που πήγα να αλλάξω την άποψη μου για σένα, τα χαλάς όλα.»
«Δηλαδή τι άποψη είχες για μένα και την άλλαξες;
«Ότι δεν είσαι εκνευριστικός και απόλυτος… είσαι και ανθρώπινος.»
«Αλήθεια; Ε;»
Ο Κυριάκος αρχίζει να την πλησιάζει και αυτή να απομακρύνεται. Στο πρόσωπό του έχει δημιουργηθεί ένα χαμόγελο ενώ η Χριστίνα δεν έκανε τίποτα.
Μην με πλησιάζεις άλλο!»
«Γιατί; Φοβάσαι κάτι;»
Εκείνος της ακούμπησε στο μάγουλο και η κοπέλα ξεκίνησε να μιλήσει αλλά βάζει το δάκτυλο του στα χείλη της.
«Σσς… Το έκανα γιατί το ήθελα. Ένα ευχαριστώ αρκεί.
«Σ’ ευχαριστώ.»
«Ε; Δεν ξέρω, αν αρκεί τελικά.»
«Μπα τι μας λες; Τότε πάρτο πίσω δεν το θέλω!»
«Μην γίνεσαι αγενής, δεν σου πηγαίνει! Αυτό είναι δικό μου χαρακτηριστικό!»
«Και τι θέλεις;»
«Ένα ραντεβού!»
«Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.»
«Βάζεις στοίχημα;» της λέει και την ακινητοποιεί με τα χέρια του και χάνονται σ’ ένα παθιασμένο φιλί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου