Ήταν αρχές Αυγούστου και ο μικρός
Θέμης πλησίασε την λίμνη… ήταν θυμωμένος
που δεν τον αφήναν να βουτήξει στα συγκεκριμένα νερά.
«Τέρατα και βλακείες. Είναι Αύγουστος μήνας και εγώ σκάω μέσα στο σπίτι, δεν
μπορούν να καταλάβουν ότι ζούμε στο 2000 και πιστεύουν ακόμη σε τέρατα.» είπε
καθώς έβγαζε τα ρούχα του.
«Θα κάνω μια βουτιά και δεν θα το πάρει κανείς χαμπάρι.» ψιθύρισε και βούτηξε μέσα. Τα τελευταία λόγια ήταν αυτά.
Όταν άρχιζε να νυχτώνει και ο Θέμης
δεν επέστρεψε σπίτι του οι γονείς του άρχιζαν να ανησυχούν.
«Λες να πήγε στη λίμνη;»
«Αποκλείεται, δεν είναι χαζό το παιδί
μας, του έχουμε εξηγήσει τι συμβαίνει σ’ αυτά τα νερά. Άλλωστε ένας μήνας είναι
ο Αύγουστος δεν καταλαβαίνω τι παθαίνουν όλοι οι έφηβοι κα έχουν όρεξη να
βουτήξουν εκείνον το συγκεκριμένο μήνα;»
«Τι δεν καταλαβαίνεις μωρέ Μάνο; Έχει καύσωνα και εμείς ζούμε σ’ αυτό το
τρομαχτικό μέρος. Που ξέρεις ότι δεν μπορούμε να φύγουμε, κανείς δεν μπορεί. Αν
έχει πάθει κάτι το παιδί θα πέσω και εγώ μέσα.»
«Άσε τις βλακείες, έχεις άλλα τέσσερα
παιδιά.»
Η οικογένεια του παιδιού τον έψαχνε, και τον
φώναζε κάλεσαν και η αστυνομία και μαζί της ξεκίνησαν τις έρευνες μέχρι που
βρήκαν τα ρούχα του κοντά στα νερά της λίμνης. Κατάλαβαν τι είχε συμβεί η
μητέρα του ήταν απαρηγόρητη… Έκλαιγε καθισμένη στην λίμνη κρατώντας τα ρούχα
του.
1 ΧΡΟΝΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.
Ο Γιάννης και η Νικολέτα περνούσαν
κοντά από την λίμνη.
«Μην πας κοντά…» είπε το κορίτσι στο
αγόρι.
«Μην μου πεις ότι τα πιστεύεις αυτά;»
Δεν θυμάσαι πέρσι πως εξαφανίστηκε;»
«Εγώ πιστεύω ότι έφυγε με καμιά
γκόμενα και τα κουκουλώνουνε.»
«Λες βλακείες! Δεν θα άφηνε κανένα
σημείωμα; Γιατί να το λένε αυτό;»
«Προσπαθούν να μας κρατήσουν στα όρια
τους δεν καταλαβαίνεις; Κλασικοί γονείς.»
«Μπορείς να μην πηγαίνεις εκεί
κοντά;»
«Να σου δείξω ότι δεν έχει τίποτα.»
«Και αν υπάρχει;»
«Έλα βρε αγάπη μου, μην κάνεις σαν
φοβισμένο παιδί… Τι λες να κάνουμε ένα κρύο μπάνιο οι δυο μας μέσα στη λίμνη;
Θα είναι ωραία θα δεις!»
«Κόψε τις αηδίες αν θες να με ξανά
δεις εγώ φεύγω…»
«Έλα, μην νευριάζεις, θα έρθω και εγώ
μαζί σου. Πλάκα σου έκανα.» είπε και την ώρα που γύρισε , πέταξε μια πέτρα
νευριασμένος στη λίμνη.
Την ώρα που έφευγε άκουσε ένα δυνατό
θόρυβο, σαν παφλασμό… Πόσες πιθανότητες αυτό το τέρας να ήταν αληθινό; Μήπως θα
έπρεπε να ακυρώσει την εξόρμηση που είχε κανονίσει με τους φίλους του το βράδυ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου