Πληκτρολογούσε… Τα χέρια του έτρεμαν καθώς έγραφε, ήθελε αυτός η σκηνή να έχει όλη την ένταση που έπρεπε να βγει. Αλλά έσβηνε και ξανά έγραφε από την αρχή…
Η Κάλη μόλις είχε τελειώσει την ερωτική
συνέρευση με τον Ανδρέα, σκέφτεται ότι θα επανορθώσει απέναντι του. Οι τύψεις
την έχουν κυκλώσει.
«Ανδρέα κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε…»
«Όχι, τώρα… Μην χαλάς την στιγμή.»
«Θέλω να ξέρεις όλη την αλήθεια.»
«Εγώ δεν θέλω…»
«Πως είναι δυνατόν; Πρέπει να σου πω.»
«Μ’ αγαπάς;»
«Σ’ αγαπώ ρε Ανδρέα αλλά, δεν ήμουν εντάξει
απέναντι σου..»
«Έχεις σκοπό να το ξανά κάνεις;»
«Όχι το ορκίζομαι! Όχι…»
«Μου φτάνει αυτό.»
«Γιατί;»
«Γιατί αν μάθω, μπορεί να μην σε συγχωρέσω.
Το έχω τόση ανάγκη να το κάνω… Σ’ αγαπάω και θέλω να είμαστε μαζί. Αρκεί να μου
υποσχεθείς ότι δεν θα τον ξανά δεις!»
«Δεν θες να μάθεις ποιος είναι;»
«Όχι. Δεν θέλω να μάθω. Θέλω να μου
υποσχεθείς ότι τελείωσε.»
«Τελείωσε Ανδρέα μου, τελείωσε. Δεν
πρόκειται να στο ξανά κάνω αυτό στο ορκίζομαι!»
«Ωραία… Τώρα πρέπει να πάω στο σπίτι, γιατί
αύριο έχω να σηκωθώ πρωί. Έχω και την παρουσίαση στη δουλειά.»
«Δεν θα μείνει εδώ;»
«Όχι ας το πάμε σιγά – σιγά μέχρι να βρούμε
την ισορροπίες μας.»
«Εντάξει, μωρό μου…»
Φιλήθηκαν και απομακρύνθηκε. Η Κάλη έκλεισε
την πόρτα και αισθάνθηκε την καρδιά της να φτερουγίζει. «Πως γίνεται να τον
ερωτευτώ ξανά μετά από αυτό που έκανα;» σκέφτηκε εκείνην. Ξαφνικά είδε εκείνον
μπροστά της!
«Εσύ τι κάνεις εδώ;»
«Στο είχα πει ότι δεν θα τελειώσει έτσι
απλά.»
«Δεν σε πιστεύω, είσαι τρελός; Σήκω φύγε! Ο
Ανδρέας ήταν εδώ. Άμα σε δει;»
«Νόμιζα ότι θα μου έλεγες την αλήθεια;»
«Προσπάθησα… Εκείνος δεν ήθελε να ακούσει.»
«Μάλιστα, και τώρα τι περιμένεις Πόπη; Ότι
θα βρισκόμαστε όλοι μαζί…. Εσείς το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής και στην απ’
έξω;»
«Νόμιζα ότι θα ήσουν χαρούμενος που δεν θα
μάθαινε για την προδοσία μας; Τώρα εγώ είμαι η κακιά και εσύ είσαι ο καλός του
ο φίλος. Νόμιζα ότι δεν θα ήθελες να χάσεις τον φίλο σου;»
«Δεν ήθελα να χάσω εσένα! Εσένα.»
«Έλα Αντώνη, μην λέμε χαζά τώρα… μια
περιπέτεια ήμουν για σένα. Δεν ξέρω πως έπεσα στην παγίδα και νόμιζα ότι ήσουν
ερωτευμένος μαζί μου.»
«Είμαι! Και θα έκανα τα πάντα για σένα.»
«Δηλαδή;»
«Τα πάντα…»
«Άσε τις υπερβολές…»
«Όταν
εννοώ τα πάντα, τα πάντα. Ή θα είσαι μαζί μου, ή δεν θα είσαι με κανέναν.»
«Δεν θα ξανά προδώσω ποτέ τον Ανδρέα. Για
κανέναν.»
«Αυτή είναι η τελευταία σου λέξη;»
«Ναι.»
«Καλώς.»
Τότε όντως θα είναι η τελευταία σου λέξη.»
«Τι είναι αυτό;»
«Ήμουν ξεκάθαρος.»
«Άσε τις βλακείες. Κανένας δεν αξίζει για να
μπεις φυλακή για χατίρι του.»
«Δεν έχω τίποτα να χάσω. Να είσαι σίγουρη
ότι δεν θα μπω φυλακή.
Τότε ο άνδρας αρχίζει να την πυροβολεί χωρίς
να σταματάει, η γυναίκα πέφτει στο δωμάτιο αιμόφυρτη. Εκείνος… πήγε κοντά της
για να βεβαιωθεί ότι δεν είχε σφυγμό. Έπειτα αρχίζει να ανακατεύει το σπίτι και
παίρνει πράγματα για να φανεί ως ληστεία. Βγαίνει εκτός διαμερίσματος, της
τραβάει μια κλωτσιά για να φανεί ως διάρρηξη και φεύγει. Έπειτα χάνεται στα στενά της πόλης! Γυρνάει στο
σπίτι του και αφήνει πάνω στο τραπέζι του σαλονιού τα κλειδιά του , τα γυαλιά
του και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να πιει νερό ήταν ατάραχος! Ήπιε
σχεδόν 1 λίτρο νερό μέσα σε δέκα λεπτά… και ανοίγει την τηλεόραση και μπαίνει
στο ντους να ξεπλυθεί.
Εκείνην την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο και το
σηκώνει:
«Που είσαι ρε Αντώνη;»
«Που εννοείς που είμαι; Κάνω μπάνιο.»
«Έλα γρήγορα στο αστυνομικό τμήμα.»
«Ποιο αστυνομικό τμήμα;»
«Έλα στο αστυνομικό τμήμα παλαιού Φαλήρου.
Θα στα πω από κοντά!»
«Δεν ακούγεσαι καλά…»
«Όχι δεν είμαι, έλα από εδώ.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου