![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNclRwNwTnieIlFaRpu5gEdcVS7FWSVFm-het7RI4RUKr0imAEYSckatUCSfM4eWITvYKbKUvUC5-1_MjPHI_mDT2bWJn_8NzR_GVC-BPAfPE3Z2PMMmvsg3HIl3oakaJxLY-b73PozJIj0tEvC5xjrCy8zFQlrjIimQs7x4-kFYZEE8Op0TBB_ettQzMw/w268-h400/kori.jpg)
Η ζωή μου άλλαξε όταν διαπίστωσα, μετά
τα 8 χρόνια της μικρής μου κόρης ότι πάσχει από αυτισμό... Ο άντρας μου δυστυχώς
δεν άντεξε την πίεση του προβλήματος και όλη τη διαδικασία για να μπορέσουμε να
κάνουμε λειτουργική την Πόπη και μου ζήτησε διαζύγιο. Ο επόμενος χρόνος ήταν αρκετά
δύσκολος για εμένα, γιατί είχα τις δυσκολίες μεγαλώνοντας μόνη σου ένα παιδί με δυσκολίες
και από την άλλη να είσαι μόνη σου χωρίς υποστήριξη βέβαια δίπλα μου ήταν οικογένειά
μου από την αρχή παρόλα αυτά, αισθάνομαι μοναξιά και αρκετή πίεση. Η μικρή μου
πριγκίπισσα ήταν τόσο όμορφη πόσο στεναχωριόμουν που δεν μπορούσαμε να
επικοινωνήσουμε όπως θα ήθελα παρόλα αυτά μου έδινε την αγάπη της με όποιον
τρόπο μπορούσε. Οι ευτυχισμένες μέρες δεν ήταν συχνές για το σπιτικό μου
δυστυχώς οι κρίσεις της Πόπης ήταν συχνές. Μία μέρα ήταν και αυτή που με έκανε
να ανησυχήσω πάρα πολύ για εκείνην. Είχα μπει για μπάνιο, ήσυχη ότι την είχα
αφήσει να παίζει στο σαλόνι. Η ησυχία είχε απλωθεί στο σπίτι μου και αυτό μη
είχε κάνει να ανησυχήσω πάρα πολύ...Την φώναζα συνέχεια προσπαθώντας να δω πού
είναι αλλά δεν μου απαντούσε τότε ξεπλύθηκα γρήγορα και άρχισα να βγαίνω από το
ντους.
«Πόπη!» Έλεγα συνέχεια αλλά τίποτα.
Άρχισα να ουρλιάζω αλλά η κόρη μου πουθενά,
με έπιασε πανικός, αποφάσισα να καλέσω τους γονείς μου να έρθει να το σπίτι και
κάλεσα αμέσως και την αστυνομία αλλά και τον πατέρα της... Η αγωνία μου ήταν μεγάλη,
προσπαθώντας να σκεφτώ που θα μπορούσε να έχει πάει αλλά τίποτα. Η αστυνομία
ξεκίνησε την αναζήτηση χωρίς αποτέλεσμα… Κόντευα να τρελαθώ από την αγωνία μου.
Τότε άρχισε να μου επιτίθεται ο πρώην άνδρας μου λεκτικά:
«Που είχες το μυαλό σου; Που ήσουν
και σου ξέφυγε;»
«Τολμάς να με ρωτάς εσύ; Έχεις θράσος,
μας παράτησες και έφυγες και τώρα μου κάνεις υποδείξεις. Καλός είσαι εσύ!»
«Δεν είναι ώρα για να μου ρίξεις
ευθύνες αλλά να βρούμε το παιδί!»
Όση ώρα εμείς το τσακωνόμασταν η αστυνομία
καλούσε στις σταθερό του σπιτιού λέγοντας με, ότι βρέθηκε ένα κοριτσάκι με τα ίδια
χαρακτηριστικά με το παιδί μας χτυπημένο λίγα μέτρα πιο κάτω από το σπίτι μας και
όλοι τρέξαμε προς τα εκεί ελπίζοντας να είναι η Πόπη μας αλλά να μην έχει χτυπήσει
πάρα πολύ σοβαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου