Οι καβγάδες ήταν συχνοί, ο μικρός Κωστάκης κλεινόταν στο δωμάτιο του και έβαζε τα χέρια του στα αυτιά του για να μην ακούει. Αυτό γινόταν πολύ συχνά μέχρι που οι γονείς αποφάσισαν να απομακρυνθούν για λίγο για να ηρεμήσουν τα πράγματα…
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ
Ο μικρός Κωστάκης καθόταν στο σαλόνι και έβλεπε παιδικό πρόγραμμα όταν ακούει την πόρτα να ανοίγει και να βλέπει τον πατέρα του, τα αφήνει όλα και τρέχει πάνω του.
«Μπαμπά μου έλειψες… Που ήσουν;»
«Αγόρι μου και εμένα μου έλειψες… Θέλουμε να σου μιλήσουμε για κάτι μαζί με την μαμά.»
«Τι έγινε μπαμπά;»
Τότε η μητέρα του πλησίασε και εκείνη… Ο μικρός Κωστάκης του κοίταγε περίεργα.
«Ξέρεις με την μαμά συχνά διαφωνούμε…»
«Ναι, το ξέρω και εγώ εδώ μένω.»
«Το ξέρω μωρό μου και δεν είναι καλό… η μαμά είναι ένας καλός άνθρωπος και την αγαπάω πολύ.»
«Ε, τότε να μην τσακώνεστε ρε μπαμπά…»
«Δεν μας είναι εύκολο.»
«Μάλιστα, και εγώ τι να κάνω;»
«Τίποτα αγάπη μου. Με την μαμά αποφασίσαμε για ένα διάστημα να ζήσουμε χωριστά.»
«Δηλαδή χωρίζετε;»
«Είπαμε να μείνουμε σε λίγη απόσταση και να το προσπαθήσουμε με ένα σύμβουλο γάμου.»
«Δηλαδή εγώ; Δεν μετράω καθόλου;»
«Αγάπη μου, φυσικά για σένα τα κάνουμε όλα.» είπε η μητέρα.
«Α… Για μένα δηλαδή χωρίζετε;»
«Όχι, για σένα θα προσπαθήσουμε να βγούμε λύση… Είναι ωραίο να τσακώνετε η μαμά και ο μπαμπάς; Είσαι ευτυχισμένος;»
«Όχι…»
«Κανείς δεν είναι. Αλλά πρέπει να βρούμε λύση για σένα! Να είσαι εσύ καλά και ευτυχισμένος.»
Δεν ξέρω αν είμαι ευτυχισμένος αν χωρίσετε.»
«Αν κάθε φορές που με βλέπεις κάνουμε όμορφα πράγματα, και πηγαίνουμε βόλτες;»
«Δεν ξέρω… ο φίλος μου ο Αλέξανδρος που οι γονείς του χώρισαν, βλέπει μια φορά τον μήνα, και οι γονείς του τσακώνονται για τα λεφτά.»
«Υπόσχομαι ότι δεν θα συμβεί σε εμάς.»
«Και σε εκείνον αυτό είχαν πει. Το θυμάμαι γιατί ήρθε χαρούμενος να μου πει ότι θα έχει δυο δωμάτια… Πες αλήθεια και αυτό δεν ήθελες να μου πεις;»
«Σου υπόσχομαι και εγώ και η μαμά.»
«Δεν θα γίνει τίποτα κακό αγάπη μου, θα το δεις!» πετάχτηκε η μητέρα.
«Μάλιστα δεν ξέρω τι να σας πω. Εγώ σας αγαπάω…»
«Αγάπη μου και εμείς σε αγαπάμε. Και θα κάνουμε ότι είναι καλύτερο για να είμαστε καλά.»
«Μπαμπά θα μου λείψεις!»
«Αγόρι μου, σκέφτομαι να νοικιάσω ένα σπίτι εδώ στην γειτονιά.»
«Ναι. Αρά κάθε φορά που η μαμά με μαλώνει θα έρχομαι σε εσένα;» είπε και γέλασε.
«Νομίζω ότι άρχισες να βολεύεσαι σε αυτή την κατάσταση ε;»
«Ε… να μην βολευτώ και εγώ βρε μπαμπά…» είπαν και γέλασαν.
Τότε ο μικρός έπεσε στην αγκαλιά τους και δεν ήθελε να τους αποχωριστεί. Ήξερε ότι ήταν η τελευταία φορά που θα ήταν όλοι μαζί… Φοβόταν τι θα άλλαζε στην καθημερινότητα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου